Η Θεματική Ενότητα ΕΛΛ113 αφορά στη μελέτη της αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής τέχνης καλύπτοντας χρονολογικά μια μεγάλη περίοδο από την πτώση των Μυκηναϊκών ανακτόρων και το πέρασμα από την Εποχή του Χαλκού στην Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου (περ. 1200 π.Χ.) έως και τον 4^ο αιώνα π.Χ. με ορόσημο το 330 π.Χ., δηλαδή τη μεταφορά και εγκαινίαση της Κωνσταντινούπολης ως νέας πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Α’. Στόχος της Θεματικής Ενότητας είναι να προσεγγίσει μέσα από τα τέχνεργα και τα υλικά κατάλοιπα του παρελθόντος τις ίδιες τις κοινωνίες που τα δημιούργησαν. Μέσα από την παρουσίαση ενός πλούσιο υλικού που περιλαμβάνει αρχιτεκτονικά μνημεία, κεραμικά και μεταλλικά αντικείμενα, νομίσματα, τοιχογραφίες και ψηφιδωτά, γλυπτά θα επιχειρηθεί μια κατανοητή, αλλά και συνοπτική προσέγγιση της τεχνοτροπικής εξέλιξης σε συνάρτηση πάντα με το κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό και ιστορικό υπόβαθρο των διαδοχικών περιόδων.
 
Η μελέτη της αρχαίας ελληνικής τέχνης διαρθρώνεται σε δύο υπό-ενότητες, οι οποίες ακολουθούν την καθιερωμένη χρονολογική αλληλουχία των 5 διαδοχικών περιόδων για την ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα:

• Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου (1200 – 700 π.Χ.)
• Αρχαϊκή περίοδος (700 – 480 π.Χ.)
• Κλασική περίοδος (480 – 323 π.Χ.)
• Ελληνιστική περίοδος (323 – 31 π.Χ.)
• Ρωμαϊκή περίοδος (31 π.Χ. – 330 μ.Χ.)

 
Στόχοι της Θεματικής Ενότητας ΕΛΛ113
Μέσα από τη μελέτη του γνωστικού αντικειμένου οι φοιτητές καλούνται να:

• κατανοήσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και την εξελικτική πορεία της ελληνικής τέχνης από την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου ως το τέλος των Ρωμαϊκών χρόνων,
• γνωρίσουν τα υλικά μέσα έκφρασης και την παραγωγική διαδικασία με ιδιαίτερη έμφαση στο έργο διακεκριμένων δημιουργών και στα βασικότερα καλλιτεχνικά ρεύματα,
• ιχνηλατήσουν την εξέλιξη των εικαστικών τεχνών σε σχέση με το κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο κάθε εποχής, αλλά και με τη γενικότερη ιστορική πραγματικότητα, τους εκάστοτε πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες,
• προσεγγίσουν το έργο τέχνης και το δημιουργό, αλλά και τον μελετητή ως προϊόντα κοινωνικών διαδικασιών και αναπόσπαστα στοιχεία του περιβάλλοντός τους,
• εκπαιδευτούν στα εργαλεία και στις μεθόδους περιγραφής, ανάλυσης, προσέγγισης, αξιολόγησης και ένταξης των έργων τέχνης στην εποχή τους, ώστε να αποκτήσουν μια σφαιρική γνώση της καλλιτεχνικής παραγωγής του αρχαίου ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου.