Στόχοι

Η Θεματική Ενότητα ΕΛΛ420: «Αρχαίος Ελληνικός Μύθος και Νεοελληνική Λογοτεχνία» στοχεύει:

• Να εισαγάγει τους/τις φοιτητές/τριες στις θεωρίες και την ερευνητική μεθοδολογία των Σπουδών Πρόσληψης (Reception Studies) με ειδική αναφορά στην πρόσληψη στοιχείων του αρχαίου μύθου στη νεοελληνική λογοτεχνία και το θέατρο·
• Να φέρει τους/τις φοιτητές/τριες σε επαφή με χαρακτηριστικά δείγματα νεοελληνικών λογοτεχνικών έργων (δραματικών και ποιητικών) που αναπλάθουν αρχαίους μύθους ερανισμένους από δύο κεντρικούς μυθολογικούς κύκλους, τους μύθους που σχετίζονται με τους βασιλικούς οίκους των Ατρειδών και των Λαβδακιδών·
• Να συμβάλει στην ανάπτυξη κριτικών δεξιοτήτων, που σχετίζονται με την επιστημονική (δηλ. τεκμηριωμένη και θεωρητικώς ενημερωμένη) ανάλυση της λογοτεχνίας και δη της νεοελληνικής·
• Να αναπτύξει δεξιότητες (συγ)κριτικής ανάγνωσης κειμένων και διακειμένων, ώστε να γίνει κατανοητή, σε πρακτικό και θεωρητικό επίπεδο η έννοια της διακειμενικότητας·
• να καταδείξει την ιδιαίτερη και περίπλοκη σχέση ανάμεσα στους νεοέλληνες λογοτέχνες και την αρχαιοελληνική τους «κληρονομιά», ιδιαίτερα κατά τη μεταπολεμική περίοδο, κατά την οποία τα παλαιά αφηγήματα, που στήριξαν το ιδεολογικό οικοδόμημα του εθνικισμού και της Μεγάλης Ιδέας, αρχίζουν να αμφισβητούνται έντονα υπό το βάρος των πολιτικών εξελίξεων, αλλά και ευρωπαϊκών ρευμάτων σκέψης και τέχνης, όπως ο υπαρξισμός, ο μοντερνισμός και ο μεταμοντερνισμός·
• Να καλλιεργήσει πρωτοβάθμια μεταγνωστική ενημερότητα σε σχέση με την έννοια της πρόσληψης των κειμένων σε διαφορετικά ερμηνευτικά περιβάλλοντα και να αποδομήσει (deconstruct) τα ερμηνευτικά φίλτρα της δικής μας εποχής, με στόχο να γίνει αντιληπτός ο πρωταγωνιστικός ρόλος του αναγνώστη στην παραγωγή του νοήματος.

Κατά την τριετία 2022-25, η Θεματική Ενότητα θα επικεντρωθεί στη μελέτη της ανάπλασης των μύθων που σχετίζονται με τον Οίκο των Ατρειδών και των Οίκο των Λαβδακιδών σε μια σειρά από νεοελληνικά λογοτεχνικά έργα (δραματικά κείμενα, θεατρικούς μονολόγους και ποιήματα), τα οποία χρονολογούνται κατά κανόνα από το τέλος του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου (εξαίρεση το Μυθιστόρημα του Σεφέρη) μέχρι και τις μέρες μας.